We leven in de tijd na Pinksteren, de lange lieve tijd na alle feestdagen van de kerk. De groene tijd, totdat het ooit weer paars zal kleuren in de Advent. Wat kan er allemaal niet groeien en bloeien in de buurt en in de gemeenschap. Op de weblog van de Molenwijk bijgehouden door Freeda Verburg vind je een filmje. Daarin zie je onze goede vriendin Annie van Riel verrukt door de heemtuin van de Molenwijk lopen. Zie: http://molenwijk.weblog.nl/bewoners/het-beste-van-de-molenwijk/ Er is zoveel te zien en zoveel te bewonderen in de goede schepping. En als ik langs de Petmolen over het fietspad scheur, zie ik de Cruijff court vol leven; en verderop half achter een gordijn van fonteinwater kinderen in speeltoestellen op het Diereneiland. Alles tegen een groen decor…Hier past dan wel even het lied dat we met Pinksteren graag zingen (lied 39):
Vrees niet, gij land, verheug u en wees blijde
en dieren, weest gerust in bos en weide.
Jong gras ontkiemt, de wildernis wordt groen
in dit seizoen.
De wijnstok bloeit, de vijgeboom zal dragen.
Dit zal een oogstfeest zijn van welbehagen.
Sion, verblijd u, want de Here doet
u waarlijk goed.
Die Geest geeft ’s Heren woord in kindermonden.
De oude mannen dromen onomwonden.
De jongelingen zien een vergezicht
van vrede en licht.
Op 23 juni was een Terrasjesdag op het Zonneplein. Een grote groep kinderen keek naar een poppenkast. Overal op het plein zaten mensen te eten en te drinken en te praten in de zon. Allemaal tekenen van saamhorigheid in onze eigen omgeving. Allemaal beloften van hoop op een vreedzame samenleving. Na de zomer hopen we met de hele buurt het visioen van vrede verder in het licht te halen. Met verschillende partijen zijn we in gesprek om de vredesweek in september voor te bereiden. Daarover later meer.
trinushibma.wordpress.com 